منشاء احساسات ما

درباره حواس ماو حس های بیرونی و عواطف و احساسات درونی هرچه بگوییم ظرفیت بالاتری هست که خوب است توجه شود.

همه فکر می کنند انسان ها باهم برابرند ولی این یک داوری سطحی است که بر اساس ظاهر انسان ها قضاوت شده است.

شخصا وقتی به خودم فکر می کنم از کودکی تا امروز افراد زیادی را دیدم که با صلابت مطالبی را تبلیغ می کردند یا اظهار نظر می کردند که برای من مطلبی نامفهوم بود چرا که من تجربه های ذهنی و عملی آنها را نداشتم و نمی توانستم خودم را جای آنان بگذارم .

فرض کنید کودکی یتیم  بزرگ شده است و طعم سرپرستی  پدر و مادر را نچشیده است یا اینکه کودکی در خانواده تک نفری بزرگ شده است و کودکی در خانواده پر جمعیت و فامیل دار بزرگ شده است آیا آنان احساسات مساوی دارند.؟

کودکی نزد پدر و مادر خودش درس خوانده است و کودکی از مهدکودک  تادانشگاه -دبستان و دبیرستان خوب و شلوغ رفته است آیا احساسات آنها مساوی است ؟

کودکی در شهر کوچک یا روستایی بزرگ شده است با کودکی که در کلان شهر با صنعت پیشرفته بزرگ شده است فرق ندارند؟

کودک آسیایی با کودک اروپایی با کودک آفریقایی و کودک آمریکایی در یک بستر و زمینه احساسی بزرگ می شوند.؟

کودکی که در خانواده فقیر با کودکی که در خانواده ثروتمند بزرگ شده اند یک جورند. یا بزرگ شدن در خانواده مذهبی و خانواده لامذهب یکی است؟

جوانی که به خدمت سربازی رفته است با جوانی که خدمت نرفته است یک دوران وحالی را تجربه کرده اند؟

جوانی که از بچگی کارکرده با بچه ای که در ناز و نعمت بزرگ شده است یک طور رشد کرده اند؟

فردی که به زندان افتاده است با فردی که کلانتری ندیده است یکی است؟

فردی که سریع جذب بازار کار شده است با فردی که سالها بیکاری کشیده است یک بستر احساسی دارند؟

در جامعه ای که روابط زن ومرد عادی است با جوامعی که روابط دختر و  پسر بسیار کم است بستر روحی و روانی یکی دارند ؟

شخصی از زنان انتقاد می نمود از او پرسیدم خوب فکر کن ببین در طول زندگی با چند زن تماس داشتی ! گفت مادر و خواهر خاله و ...با چند خانم دیگر صحبت کردم و رفت و آمد داشتم .آیا کافی است تا او درباره کل زنان نظر بدهد؟

در مورد خانم هایی که در طول زندگی با چند مرد ( پدر و برادر و ...فرزند ) بیشتر تماس نداشتندنیز حکم بالا صدق می کند.

بخشی از منشاء احساسات ما تجارب ارتباط بادیگران است (برون )  و بخشی از منشاء احساسات ما در عواطف خویش دقت کردن است (درون )

ما درون را بنگریم و حال را            نی برون را بنگریم و قال را

باید نوشت :

هم درون را بنگریم و حال را           هم برون را بنگریم و قال را

گاهی محیط انسان پرخشم هیاهو است - گاهی وطن در تهدید و فراق است -گاهی فردی عیب ظاهری دارد- گاهی شخصی کانون توجه است.شرایط  راباید در نظر داشت.

همه محیط های روانی در ما تاثیر بسزایی دارند