جریان یا رقابت

بعد از کشف نیروی برق  و حتی استفاده از آن در بررسی محققان و دانشمندان کشف کردند که نیروی برق یک جریانی از الکتریسیته می باشد.یعنی دو سر دارد.

همه بیش و کم می دانند از دو سیم حاوی جریان برق یکی خطرناک است به نام سیم فاز سیم دیگر به نام نول خطری ندارد چون شدت جریان الکتریسیته در آن کم است.

شاید از آن زمان به بعد افرادی پدیده های دیگر را هم جریانی دیدند یعنی این چیزی که ما می بینیم نتیجه تعامل دو گوشه از یک پدیده است .

در توجه به نفس و خواسته های نفسانی که بیشتر بینهایت طلبی را دارد احساس می کنیم این خواست ما نتیجه رقابت دو قطب از خواستهای مختلف است.

مثلا کودک هم غذا می خواهد و هم بازی را دوست دارد .هم ایمنی می خواهد هم ترس دارد هم میل به کشف و کنجکاوی دارد .

اکثر پدر و مادر ها فرزندانشان را از خطرات اجتماعی می ترسانند ولی جوانان باز هم ریسک می کنند و هرچیزی را دستکاری کرده یا مورد آزمایش قرار می دهند.

در سطح انسان های بالغ نیز ما هم قوه شهویه داریم و هم قوه غضبیه داریم.هم ب دنبال ثروت هستیم هم دنبال قدرت هستیم .

انسان هم دنبال قدرت  است هم ترس از دست دادن قدرت را دارد این یک جریان است.

در اخلاق که به نظر من تکمیل کننده این پروسه است انسان ضابطه ها داردمثل تقوی و با شناخت ارزش ها و اعتماد و ایمان به آنها همه چیز را کنترل می کند مانند یک اسب سوار که هم به مقصد فکر می کند هم به خستگی اسب و غذای اسب توجه دارد و نیازهای خویش را هم مورد نظر دارد.

احساسات گوناگون انسان ها در مراحل سنی

ما در سنین مختلف احساس های گوناگون داریم مثلا در کودکی احساس نیاز به قدرت داریم احساس نیاز به اطلاعات و آگاهی داریم.

در جوانی علاوه بر نیازهای قبل نیاز داریم بفهمیم دیگران درباره ما چه نظری دارند.

در سنین بالاتر توجه به نظر دیگران در باره خویش نداریم .بیشتر احساس خویش را می پسندیم . پیرها بیشتر خود پسند هستند.

معمولا پدر بزرگ ها و مادر بزرگ ها از بچه ها و نوه ها انتظارات خاصی دارند.و به آنها شرطی محبت می کنند.اگر حرفشان را گوش کنید تحویلتان می گیرند.

در جامعه نهاد ها به جای پدر و مادر و اطرافیان می نشینند .مدیر مدرسه و اولیای دانشگاه و مدیر اداره و محل کار و افکار عمومی هم کیشان و هم خطان سیاسی در افکار ما مداخله دارند.

غلام همت آنم که زیر چرخ کبود           ز هر چه رنگ تعلق پذیرد آزاد است

ما در آرایش افراد در جامعه پی به احساسات آنها می بریم  عده ای خیلی مرتب و منظم و آراسته اند همیشه و همه جا

عده ای در محیط های خاصی رفتارها و آرایش خاصی دارند. مثلا در مسجد و محیط های دینی رفتار ویژه ای دارند.

آیا احساسات ما جاری می شوند یعنی خود به خودی سراغ ما می آیند یا اینکه ارادی می توانیم احساسات خویش را تغییر دهیم؟

به نظر من اغلب اشخاص بازیچه احساسات خویش هستند نادر افرادی باشند که بتوانند بر احساس خویش غلبه کنند!

تقوی بهترین دستاورد تمرین و تقابل با احساسات هست

در قرآن آیه ای داریم که به پیامبر دستور می دهد :

ونهی النفس عن الهوی -  خودت را از خواسته ها و احساسات خویش دور کن

ان اکرمکم عندالله اتقیکم

تعاونوا علی البر و التقوی  - و لا تعاونوا علی الاثم و العدوان

در محبت و وحدت بین دوستان کوشا باشید

در کارهای نیک به هم کمک کنید - برای کارهایی  که تفرقه   و دعوی و گناه پی آمدش است و شر دارد همکاری نکنید

حتی بعضی گفتن با روش هایی مانع تحقق کارهای عداوت زا شوید