تربیت شرطی و تربیت فطری

معمولا در دبستان برای آموزش کودکان از سیستم تشویق و تنبیه استفاده میشود مثلا برای دانش آموزانی که در نمره دیکته بیست شوند ستاره میدهند واگر نمره پایین  بگیرند باید از هر لغتی که اشتباه نوشته اند ده بار رونویسی کنند. سیستم پاداش و جریمه در مقاطع دیگر تحصیلی نیز اجرا میشود.

اما برای اینکه دانش آموز سر ساعت  در کلاس حاضر شود یا اینکه تمیز باشد و ناخن هایش را به موقع بگیرد نباید از سیستم جریمه و پاداش استفاده شود .بلکه باید به علت  بی انضباطی و شرایط خانوادگی توجه شود و با اولیاء او هماهنگی کنند. ما به روش دوم سیستم تربیت پرورشی می گوییم.

یک انسان بزرگ هم باید به این دو موقعیت توجه کند او می بیند وقتی قند زیاد بخورد شاداب نیست ولی اگر پیاده روی کند شاداب است.پس فطرت انسان و ساختمان وجودی اش او را به راهی هدایت می کند که به خیر و صلاحش می باشد.

انسانی که از محیط های پر تنش دوری می کند از مشاجره و دعوا پرهیز می کند سلامت روانی خویش را حفظ می نماید.انسانی که خود را درگیر مسائل حاشیه ای می نماید به خودآسیب می رساند.شیطان در برابر خداوند مهربان قسم یاد کرده است که آرامش انسان را خواهد گرفت.

زیاده خواهی . قدرت طلبی .سلطه طلبی .برتری طلبی . صفات شیطانی هستند. که هر انسانی به آن  صفات گرایش کند جانشین شیطان است و دیگران را به وسوسه ثروت .شهرت. و اطاعت تشکیلاتی و پیروی کورکورانه و مهرطلبی وادار می نماید.

کسانی که به عادت قناعت در معاش و تقاضای اجتماعی زیبنده اند و پشتکاری درهدف و تسلیم نظام اجتماعی هستند و استقلال رفتاری و شخصیتی می طلبند و پرهیز از کمال خواهی روانی دارند هرگز بازیچه شیطان های درونی و بیرونی نمی شوند. و زندگی متعادل و آرام دارند چون فطرت انسان او را از نا آرامی پرهیز می دهد

البته خناسان با وسوسه های گوناگون در محیط اجتماعی با فشار مضاعف عرصه را برای رشد فطرت تنگ می گردانند که باید ترفند های آنان شناخته شود و برای حفظ آرامش خویش  وشکوفایی فطرت خویش تلاش کنیم.