داستان تقسیم شترها

روزی مردی به قاضی مراجعه کرد گفت پدرم قبل از مرگ به من وصیت کرد شترهایی که داریم نزد قاضی ببرید ونصف آنان برای پسر اول بدهید ثلث آنان را به پسر دوم دهید ویک نهم برای فرزند آخرتعیین می کنم اما چون تعداد شتر ها فرد است تصور ما از نصف و ثلث و... غیر قابل تقسیم است .

قاضی گفت از آن مرحوم چند شتر باقی مانده است گفتند هفده شتر - او کمی فکر کرد و گفت راه حل آن است که من شتری به شما قرض می دهم - پس از تقسیم مال الارث از شما تحویل خواهم گرفت . همه در جلسه ای حاضر شدند و قاضی  هفده شتر را تحویل گرفت و با یک شتر خود هیجده شتر آماده تقسیم شد .یعنی عدد شترها زوج گشت . او گفت من نصف شترها را به نفر اول می دهم و نفر اول باخیال راحت میتواند شتر ها یش را که نه نفر است ببرد و به نفر دوم ثلث شتر ها را داد او هم تحویل گرفت و رفت .یک نهم هیجده شتر نیز می شود دو نفر شتر- که تحویل نفر سوم شد- همه در کمال تعجب دیدند که از هیجده شتر یک شتر باقی ماند آن شتر را هم گفت مال من که در ابتدای تقسیم به این ها قرض دادم.

نه شتر + شش  شتر+ دو شتر  =  هفده شتر

در زندگی به مشگلات  گوناگون برخورد می کنیم که باید با ابتکار و خلاقیت در حل مسائل کوشا شویم .

در مسائل انسانی و امور حقوقی این قاضی به صورت فوق ابتکار داشت .

ما حتی در مسائل زیستی و حل مشکلات طبیعی نیز به ابتکاراتی رسیدیم از جمله اختراع ابزار و کنترل انرژی و مهار آتش.

مثلا اگر آب در آتش ریخته شود آتش خاموش می شود ولی اگر آب را در ظرفی قرار دهیم که تماس غیرمستقیم با گرما بگیرد گرما در آب نفوذ کرده و آبگرم حاصل میشود.

پس اصل شناسایی نیاز ها همراه با ابتکارات و حل مسائل  با ابزار و تاکتیک های عملی است.

البته توجه شود ابزار نرم از ابزار سخت بایستی تفکیک شود. 

در مسائل انسانی بایستی تدبیر کرد و از روش های تجربی یاری جست.در نظام آموزشی قدیم حساب استدلالی بود که پر از مسئل فوق بود.

نیاز سرچشمه هدایت انسان

زنقص تشنه لبی دان به عقل خویش نناز

                          دلت فریب گر زجلوه سراب نخورد     (اقبال لاهوری)

آب    کم     جو     تشنگی آور     بدست  

                           تا   بجوشد     آب    از     بالا     و    پست         (  مو لوی )

از نیاز نتر سیم      نیاز ها   هدایت باطنی انسان را   بعهده دارند