دین خویی یا حق خویی

قبلا مطالبی درباره اینکه خوی انسان او را بیشتر از همه چیز هدایتش می کند.نوشتم

امروز می خواهم بگویم که طبق احادیث و اخباری از تاریخ اسلام گفته شده است که پیامبر اسلام نه دین یهودی داشته است و نه دین مسیحی!

نقل است که پیامبر اسلام حنیف بوده است . و در تعریف حنیف گفته اند که کسی که حق گرا و خوی گرایش به حق دارد .

ما اگر از کودکی در حالات خویش دقت کنیم انسان ها دو گونه هستند یا اینکه منتظرند حق را کشف کنند و تسلیم آن باشند.

دیگر اینکه همانطور که از اجداد و پیشینیان ادبیات و مال و منال به ارث می برند دین اجدادی هم به ارث می برند.

تاریخ ایران مردم ایران را دین خو معرفی می کنند چه در زمان زرتشت و چه بعد از آن یعنی حمله اعراب به ایران .

درست است که ما کتاب می خوانیم و فلسفه می خوانیم  و مثلا در آزادی دین خود را انتخاب می نماییم .ولی گرایشات دینی ما دو گونه است یکی دین ایدئولوژیک و یکی دین با گرایش حق گرایی. و همیشه آماده ایم حق را بپذیریم.

بعضی معنی اسلام را همین می دانند که انسان تسلیم حق هست در همه حال - تا آخر عمر در دگرگونی می باشد.

دعای خدا آخر و عاقبت ما را به خیر برساند را حتما شنیدید.

حق خویی - فقط حق گویی نیست بلکه تسلیم حق هم باید باشیم. در کلیه صفات حق.

انسان باید تواضع داشته باشد رحم داشته باشد کرم داشته باشد عیب پوش باشد .عذر پذیر باشد.

و از صفات بد دوری گزیند .  مثل برتری طلبی -استثمارگری-تنبلی -زیاده طلبی -بی رحمی - دروغگویی -ریا - مقام طلبی و ..