فرق دانستن و شناختن

سالها قبل متنی خواندم که برای دانستن و شناختن فرق قائل بود و من در این باره بسیار فکر کردم . امروز بسیار از نکته هایش برایم روشن شده است .و چون میدانم مفید است برای شما توضیح می دهم .

اول اینکه یک شناختن داریم قبل از دانستن در باره چیزی یا کسانی - دوم شناخت هایی داریم که بعد از دانستن و آموختن است .

سوال اول اینکه انسان ابتدا  موضوعی را میداند و بعد  می شناسد یا برعکس.

نوزاد اول مادرش را حس می کند و می بوید و می شناسد .پس از شیر خوردن و در آغوش مادر رفتن شناختش تکمیل می شود. بعد که بزرگ شد شاید در باره  مادر مطالب زیادی یاد بگیرد.

انسان هایی چون بردگان و ضعفا اول ظلم را حس می کنند بعد کم کم درباره آن چیز هایی یاد می گیرند.

از نظر فلسفی اصطلاحی داریم به اسم قوه  و فعل - مثلا یک بذر بالقوه یک درخت است اما باید تحت شرایط زمان و مکان خاصی  پرورش یابد.

شاید نام دیگر شناختن و شناخت  - مفهوم ادراک باشد - مثلا می گویند دختران شاید مادر شدن را ادراک کنند شاید هم بدون ازدواج و فرزند داشتن مادر شدن را ادراک نکنند .

اما یک پسر هیچوقت مادر بودن را ادراک نمی کندچون اصلا بالقوه مرد بودن یعنی مادر نشدن - چون فیزیولوژی بدنش نمی تواند در شرایط مادر بودن قرار بگیرد.

این جریان و اصطلاح دانستن و شناختن در باره خیلی موضوعات صدق می کند.

مثلا می گویند فلان شخص کاردان است .اما کارشناس نیست . یعنی تجربه عملی و اجرایی آن کار را ندارد.

ما انسان ها همه دارای تجربیاتی هستیم که ویژه خودمان است . روستایی یک تجربه هایی دارد که شاید یک شهروند آن تجربیات را ندارد.

فقرا تجربیاتی دارند که ثروتمندان ندارند - ثروتمندان تجربیاتی دارند که فقرا ندارند.

زنان تجربیاتی دارند که مردان ندارند و بالعکس - جوان های امروز  حالاتی دارند که سالخوردگان ندارند .چون جوانی آنان طور دیگری تجربه شده است.

فطرت انسان محل احساس ها و حافظه روانی و شناختن ها ی اوست و مغز انسان و حافظه انسان محل دانش های او می باشند.

وقتی می خواهیم درباره کسی داوری کنیم باید مدتی با او نشست و برخاست کنیم تا او را درست بشناسیم.

امروز مردم می خواهند رئیس جمهور انتخاب کنند چگونه باید این افراد را شناخت و آیا درباره آنان اطلاعاتی داشتن کافی است؟

راز دوام حرکت بسوی حق

رجال لاتلهیهم تجاره ولابیع عن ذکرالله و اقام الصلوه و ایتاء الزکوه یخافون یوما تتقلب فیه القلوب والابصار - سوره24نورآیه37 -

انسان هایی که هیچ چیزی باعث سرگرمی اشان نمیشود و غفلت از ذکر حق - الله - ندارند.

ان الذین کفروا اتبعوا الباطل وان الذین آمنوااتبعوا الحق من ربهم .سوره محمد47 آیه 3- 

کافرین از باطل پیروی می کنند یعنی عمل آنها به هدف صحیح نمی رسد و مومنین با اعمال صحیح و با اخلاص به هدف های رشدیابنده خویش می رسند.

ان الذین لا یومنون بآیات الله لایهدیهم الله و لهم عذاب الیم (سوره 16آیه 104)

انسان هایی که به قوانین واقعی و  تکوینی و طبیعی عمل می کنند (یعنی پنبه را از آتش دور نگه میدارند.)و به قوانین اجتماعی و اعتباری احترام می گذارند. از چراغ قرمز عبور نمی کنندو حقوق دیگران را رعایت می کنند.آیات خدا را و حدود الهی را بکار می برند.و حق خدا را و حق مردم را ادا می کنند .

روزی خداوند به موسی گفت موسی من مریض بودم چرا به عیادتم نیامدی ؟ موسی با تعجب گفت خدایا مگر شما مریض میشوید.خداوند در جواب گفت وقتی همسایه شما مریض بود به عیادتش نرفتی و به او کمک نکردی مرا فراموش کردی .

همه ما تجربه داریم که گاهی اشخاصی از ما آدرسی می پرسند یا در باره مشگلی راهکار می جویند بعضی با روی باز پاسخ می دهند.حتی دست ما را می گیرند و به مقصد می برند. ولی بعضی جوابی نمی دهند و می گویند ما نمیدانیم . سری که درد نمی کند نباید دستمال ببندیم . یعنی ما با هوش هستیم و کارهایی که برایمان تعهد آور است انجام نمی دهیم.

متاسفانه از آن بدتر بعضی با بی اطلاعی به دیگران آدرس غلط می دهند.و از سرگردانی مردم لذت می برند.

وقتی کارهایی خلاف قوانین طبیعی و تکوینی نباشد همسو با مسیر حق می باشد و  مانند این است که موتوری آنرا پشتیبانی می نماید.

باید کارهای خوب انجام داد و از کارهای خلاف پرهیز نمود .