محاکمه هدایت شده خسرو گلسرخی

در ادامه پست قبل 

فرصت های تاریخی

بعداز مطالعه تاریخ ایران  به این نتیجه رسیدم که سال 1320شمسی زمانی که ولیعهد رضاخان به کرسی نشست  محمدرضا هنوز بی تجربه و   بی خواست های  وسیع ( کیش شخصیت ) بود. بهترین زمان برای حرکت های ملی و کادر سازی بزرگان و پخته های سیاسی بود.

بدیهی است که هر کشوری نیاز به کارشناسان اقتصادی - سیاسی -فرهنگی - ارتباطات - میران ارشد - و کادرهای فنی مهندسی دارد. تشکیل احزاب ملی ضروری بود.

دکتر محمد مصدق شرایط را درک کرده بود و نهضت ملی کردن نفت را رهبری کرد .  و موفق هم شد ولی با کودتای امپریالیستی سرنگون شد .

حزب توده تلاش کرد شرایط را درک کندو تبلیغات گسترده کرد  ولی بخاطر فکر وابسته به ایدئولوژی استالینی شوروی موفق نشد.

افرادی هم کشور را محتاج به آموزش و پرورش قوی دانستند .شاه هم در 1340شمسی با تشکیل سپاه دانش و سپاه بهداشت و سپاه ترویج آبادانی اقدام مثبتی داشت.

علما بیشتر نگران دین مردم بودند . آیت الله بروجردی حاضر بود با همکاری شاه مردم را از گرایشات مارکسیستی و گرایشات لیبرالی دور کند .

علامه کرباسچیان با مهندس رضا روزبه زنجانی و کمک بازاریان مدرسه علوی را تاسیس کند . تا هم کارشناس روز تربیت کنند هم دارای اعتقادات دینی باشند.

بهائیت هم که از زمان قاجار درصحنه حضور داشت تبلیغ دین با گرایشات نو -برجسته کردن آزادی دین -نقش زنان - زمینی کردن دین آسمانی -و......عمل میکرد.

انجمن ضد بهائیت هم طی یک سازماندهی مخفی  با گرایشات دین زمینی مخالفت داشت . شاه هم از این گروه ها به نفع سلطنت بهره برداری می کرد.

خلاصه این فرصت تاریخی با تشکیل ساواک و سازمان مخفی امنیتی و امپریالیستی  ضعیف شد .

بقیه علما دو دسته شدند عده ای مثل علامه جزایری به دنبال دین عرفانی و غیر سیاسی رفتند و عده ای هم مثل آیت الله کاشانی و امام خمینی دنبال کسب قدرت سیاسی بودند.

شهید مطهری قبل از انقلاب به حکومت شاه گفته بود اگر شما فقط روزی یکساعت از رادیو و تلویزیون را به ما بدهید . کشور را نجات داده گلستان می کنیم.

اتفاقا انقلاب شد و ده ها شبکه تلویزیونی را بدست آوردند ولی نتوانستند نیازهای اساسی کشور را مدیریت کنند؟

فرصت های تاریخی تمام میشوند غافل نباشیم.