استاد محمد جعفر مصفا

سالهای بسیار دور با کتا بهای کارن هورنای ترجمه محمد جعفر مصفا آشنا شدم (تضاد های درونی ما)

(عصبیت ورشد آدمی) به نظرم کتابهای خوبی هستند وانسان را با ویژگیهای روانی دقیق تعریف می نماید

آدم ها یا برتری طلب و سادیسمی اند یا مهرطلب و ماژوخیسمی اند و یا انزوا طلب

در واقع انسان های عصبی ترکیبی از رفتارهای سه گروه فوق می باشند 

در برابر اقویا مهرطلب دربرابر ضعفا برتری طلب و   اوقاتی نیز انزواطلب اند

بحث های فوق در ذهن ام بود ودر جامعه اشخاص زیادی را با مشخصات فوق می دیدم

با خودم گفتم خدایا مثل اینکه همه مردم عصبی اند و روان نژند

تا اینکه کتاب روانشناسی کمال را خواندم در آنجا ضمن انتقاد از روانشناسی فروید  گفته بود

ما نباید فقط الگوی روانشناسی بیمار را تبیین کنیم ما الگوی روانشناسی سالم را طرح می کنیم

برایم قابل قبول بود و کتاب روانشناسی فطرت نوشته آقای احمدی جالب توجه بود

در همین سالها (دهه هفتاد شمسی) کتاب تفکر زائد آقای مصفا را خواندم وایشان نوعی نگرش

اجتماعی مردم از رفتارها را طرح کرده بود ( با تعبیر و تفسیر دیدن رفتارها) و  ضمن انتقاد پایه 

شخصیت خیالی و مجازی و ذهنی همه ما را به چالش کشیده بود وهویت فکری را بلای کج فهمی

و تاریک بینی انسان ها دانسته بود ومی گفت اندیشه فقط برای حل مشکلات مادی است

با اندیشه نباید مسائل روانی و معنوی را بررسی و تامل کنیم فطرت بااشراق قابل فهم است

هرچه درباره عشق صحبت کنیم در صورت مواجهه باعشق خجل خواهیم شد که نادانیم

مثل اینکه با کودک نابالغ اگر از مسئل جنسی صحبت کنیم اشتباه است او اول باید دوران بلوغ

را طی کند سپس خودش همه مسائل جنسی را حس می کند

آقای مصفا به انسان روشن بینی را هدیه می کند وخودتان همه چیز را خواهید دید

او حتی اخلاق و تربیت نمودن را به چالش می کشد و می گوید

جامعه و فلاسفه چه حقی دارند به جای افراد جامعه ازآگاهی صحبت می کنند مگر وکیل وصی

ما هستند اتوریته هارا نیز افشا کرده و انسان را از پذیرش سلطه آنان دور می نماید

به نظر من آیه ومن یکفر بالطاغوت و یومن بالله دقیقا همین مطلب را اشاره دارد

ما بایستی از سلطه هر دانش و فشار اجتماعی که مارا از روشن بینی دور می نماید فرارکنیم

امروز نباید به بهانه ولایت و  شیعه  تنوری از درک حسی وعقلی خویش صرف نظر کنیم

اولین آیاتی که بر پیامبر امی نازل شد بر اهمیت خلقت انسان تاکید داشت

اقرا باسم ربک الذی خلق خلق الانسان من علق و ...

هر چیزی را خلاف خلقت ما باشد قطعا از طرف پروردگار مورد قبول نیست

اگر خدایی خلاف خلقت ما فرمانی صادر کند اورا قبول نخواهیم داشت چون اصل

> خلقت> و >زندگی  است